 |
> Historiek
Gehandicaptenvoorzieningen moeten hun Missie ten grave dragen
"Oktober 2011. Oudercontact BUSO/semi-internaat, Blijdorp, Buggenhout."
Gevulde zaal – gezellige sfeer.
Na het hapje en het drankje neemt traditiegetrouw de algemene directeur het woord. De gezellige sfeer slaagt dadelijk om.
“We kunnen onze missie niet meer waarmaken. Niet omdat we niet willen, maar het kan niet meer. Wij hadden u beloofd voor uw kind te zorgen vanaf het hier bij ons is tot het komt te overlijden. Door het invoeren van prioriteitengroepen en prioriteitsticketten en het aan banden leggen van vrije keuze van voorzieningen, kunnen wij de automatische overgang van jongeren naar volwassenen voorziening niet meer waarborgen.”
Ouders op de bres
We legden ons als ouders niet neer bij deze gang van zaken. Op 21 jaar kan de ontwikkeling van onze kinderen niet stoppen! We kwamen samen, veertig ouders. Ouders op de bres werd herboren, we hadden ook vroeger al actie moeten voeren voor uitbreiding.
Dag zonder zorg
Maart 2012. De eerste dag van de zorg kondigde zich aan. Reclame voor de kwalitatieve zorg in Vlaanderen. Inderdaad, net daarom zijn we als ouders zo ontgoocheld, zo kwaad dat ons straks deze kwalitatieve zorg en ondersteuning wordt ontzegd.
Dus riepen wij die dag uit als ‘dag zonder zorg’. Ondanks het zwaar busongeluk in Sierre haalden we het zeven uur journaal. En zowaar: de minister toverde een oplossing uit zijn hoed voor de problematiek van de overgang van jongere naar volwassene. Onze gasten zouden tot 25 jaar op de schoolbanken mogen blijven zitten: Het universitair buitengewoon onderwijs?
Dit is niet echt een oplossing voor onze gasten en wat meer is, hierdoor kunnen jongeren niet instromen en krijg je onderaan uitbreiding van de wachtlijsten.
Honderden ouders, broers, zussen, collega’s van ouders, sympathisanten proberen via mail-actie de minister op andere gedachten te brengen.
Op bezoek bij de minister
Amai, dat ging vlot om een afspraak op het kabinet te versieren. Achteraf begrepen we waarom – ze hadden op het kabinet al wat ervaring. Oudergroepen, gebruikersgroepen, van andere voorzieningen hadden het ons voorgedaan. Het gesprek werd een ontgoocheling.
De inktvlek deint uit
Via de sociale media en contacten via sociale diensten, kregen we contact met ouders, gebruikers, … die zich ook ernstig zorgen maken en kwaad worden. De krachten werden gebundeld.
Bij het beleid verwacht men alles van het beleidsplan ‘perspectief 2020’. Wij zien daar vooral een “trek-uw-plan-beleid” in. En dus organiseerden we naar aanleiding van het colloquium : “perspectief 2020 : De inclusieve maatschappij: van droom naar werkelijkheid” de tocht der lege dozen. En zowaar, nog voor het einde van de eerste dag komen er extra middelen op tafel. Het is niet veel, maar het stemt ons toch tot een zekere tevredenheid.
Het platform werk wachtlijsten weg wordt boven de doopvont gehouden. Het doel ligt echter verder en om de minister daar aan te herinneren sturen we hem duizenden vakantiekaartjes.
Steun aan het maatschappelijk debat
Ook brussen mengen zich in het verhaal. Een brus organiseert voor een bomvolle aula een debat met twee profs, een persoon met een beperking, een zorgvernieuwer en een oudere brus. Het accent ligt in de orthopedagogie zo danig op inclusie dat men voorbij gaat aan een groep van mensen met een beperking waarvoor een voorziening net de nodige kwaliteit van leven geeft zowel voor de persoon als voor het netwerk. Het filmpje over het gezin van de brus getuigt daarover.
Met 30 ouders naar het Vlaams Parlement
Een volgende stap: onze stem rechtstreeks te laten horen in de commissie welzijn. We vroegen en kregen een hoorzitting. We moesten veel geduld oefenen, het werd laat, maar ’t was sterk. Meer publiek dan volksvertegenwoordigers op het moment dat onze woordvoerder werd gehoord.
Iedereen bezorgd – Wachtbasis 2020
Uit respect voor de organisatie van de Dag van de zorg, zullen wij onze actie geen dag zonder zorg noemen. Op 17 maart 2013 verwachten we alle personen met een beperking en hun netwerk om het aan de buitenwereld nogmaals te vertellen dat we niet akkoord gaan met de gang van zaken, dat we het niet pikken dat men ons probeert te overtuigen dat er geen middelen zijn. Men vond die middelen wel om de banken te redden.
Het Platform Werk Wachtlijsten Weg heeft geen reden van bestaan meer als iedere persoon met een beperking de gepaste zorg en ondersteuning heeft.
Tot die dag zullen wij de problematiek van wachtlijsten en ticket systemen aan de kaak stellen, via overleg met het beleid, oplossingen aanreiken, actie voeren om onze eisen te ondersteunen en indien nodig zullen we juridische stappen ondernemen. Omdat we overtuigd zijn van de waarde van iedere persoon, ook die met een beperking.
|
|